Ergens rond het jaar 1996 schreef ik dit verhaaltje voor mijn schoolkrant Feniks van het Christelijk Lyceum in Apeldoorn.

Sédir.  Anasuya.  Fafnir.  Cai.

De draculalegende spreekt velen aan. Vaak wordt de combinatie van geweld, onsterfelijkheid, sex en duisterheid genoemd. De romantische liefde heeft geen moed tot toenadering, terwijl de vleselijke liefde geen versmelting der zielen kent. De romantische jongeling blijft wachten. Tot zijn verlangen zo groot wordt, dat de donkere kanten van de ziel zich manifesteren. De prooi wordt met geweld genomen, en haar ziel en bloed worden weggezogen. Dit geeft voedsel aan de verborgen krachten in de jongeling, maar het voedsel maakt ook het verlangen groter. De krachten van de nacht krijgen de overhand, en worden een onderdeel van de persoonlijkheid. Onsterfelijk.

Sédir. De ketting van gedachten. De druk. De vermoeidheid. De lusteloosheid.
Cai. De jonge schone. Zelfbewust, maar door de mensen altijd onwetend gehouden. Bewonderd moed.
Anasuya. Geboren bij volle maan. Als kind had ze een rijke fantasie. Zweverig, maar met een vreemde glans in haar ogen. Weinig contacten met anderen.
Fafnir. Altijd stoer. Sterk. Intelligent. Vrienden.

De ketting viel af. De wereld werd leegte, en leegte was de plaats waarin waarnemingen en wereld en nog veel meer een plaats vonden en weer verdwenen. Leegte werd zwart. Zwart werd stilte, en daarna kwam wind. Zijn lichaam voelde aan als wind. Zijn emoties waren windstil. Vitaliteit. Lust. Lust naar ziel en bloed.
Fafnir en Cai. Wat een combinatie! Zij hadden zin in het leven, en het leven in hen. Op een dag kwam Anasuya, de nicht van Cai, op bezoek. De zon deed de bladeren een kleur geven die zeer intens was. Maar Cai huilde. Ze begreep Anasuya niet, maar voelde.
Volle maan. Wel eens door het bos gewandeld bij volle maan? Ik wel. De maan geeft dan opvallend veel licht. Daar waar ze licht geeft is een vreemde zachte schijning. Alsof de energie zichtbaar wordt. Een zachte, maar ongrijpbare, lichte, maar kille, schijning. Je wordt niet bang, maar het is alsof je bewustzijn veranderd in maanschijnsel.
Cai voelde dat ook. Het lichaam bovenop haar straalde zachtheid en energie uit, en toch was het kil. Het drong haar bewustzijn binnen, zonder dat ze weerstand kon geven. Nu was het alsof de maan haar ziel regeerde. Haar genot bereikte de top, en haar ziel en bloed stroomde weg.
Een week later vond de politie het lichaam van Fafnir. Op zijn lichaam werden DNA-fragmenten van Sédir gevonden.
Anasuya. Het bloed stroomde van de rots de grond in.

Dr. Strangelove  (ik ben als maan, mij ontloop je niet)