Nadat mijn artikeltje FVD moet culturele oorlog winnen om economie te redden door Thierry Baudet gedeeld werd op Twitter, brak er een aardige tweetstorm los. Volgens de journalist Chris Aalberts was ’t een “doodeng verhaal van een meneer van Stormfront, gepromoot door Baudet.” Hij baseerde zich daarbij op informatie van KAFKA. Van hem mag aangenomen worden dat hij goed weet dat KAFKA een onderdeel is van de terroristische antifa.

Doodeng vindt Chris Aalberts het. Goedkoop framen.

De eerste vragen die ik hierover kreeg snapte ik niet. Ik kon het bericht van Chris Aalberts namelijk niet zien. Hij had me preventief geblokkeerd. Ik kende die hele kerel niet, contact hebben we nooit gehad. Dus het duurde even voordat ik in de gaten had wat er aan de hand was. Later zag ik veel verhalen van mensen die dezelfde soort ervaring hadden met Aalberts.

De obsessies van Chris Aalberts.

Het was allemaal toch al wat overrompelend. Aan zee had ik een opinie-artikeltje geschreven, wat lichter dan de meestal meer theoretische stukken die ik op m’n eigen weblog zet. Ik dacht, wel, dit is misschien leuk voor een breder publiek, dus stuurde ik het naar de TPO. Ik hoorde het van een vriendin, dat mijn stukje een klein beetje viraal ging, terwijl ik toen nog niet eens wist dat de TPO het geplaatst had. Ook had Thierry Baudet het al gedeeld. Hij en ik kennen elkaar niet, en voor mij kwam het als een verrassing dat hij het deelde. Ik zag zelfs nog een taalfoutje in mijn stuk.

Naast een hoop positieve reacties kreeg ik natuurlijk ook negatieve reacties. Een anoniem persoon vond dat ik “met mijn achtergrond” het artikel anoniem had moeten publiceren. Het stuk zelf vond ie wel goed. Nou, dat is helemaal mijn stijl niet, dat anonieme. Een vrije democratie is niet voor bange mensen. Ik heb impopulaire meningen onder mijn naam geplaatst in de openbare ruimte, ook in het verleden. Ik blijf dat ook doen. Daarbij moet ik me soms verdedigen tegen aantijgingen van anonieme personen. Het zij zo.

Rob van Gemeren (@OpRechtsNu), bepaald geen fan van Baudet, nam het voor me op. Ik kon later zien dat hij Aalberts van repliek voorzag door erop te wijzen dat KAFKA (antifa) niet zo’n frisse bron is. Voor Aalberts was het geen probleem om zich van deze bron te bedienen, hoor en wederhoor sloeg hij over, op kritiek reageerde hij niet, en zoals gezegd had hij mij al geblokkeerd voordat ik zijn bericht kon zien of er zelfs ook maar op kon reageren.

Mijn interesse werd gewekt. Wie is Chris Aalberts?

Chris Aalberts is docent politieke communicatie aan de Erasmus en doet onderzoek naar o.a. spindoctoring. En spindoctoring, dat kan hij. Hij gebruikt doelbewust een onbetrouwbare extreemlinkse antifa bron om mij en het FvD te framen.

Zijn profielpagina op de Erasmus Universiteit (screenshot 2020-04-07).

Als universitair docent politieke communicatie heel doelbewust spindokteren met fout bronnenmateriaal van KAFKA is onvergeeflijk. Het handelen van Aalberts ophemelen, zoals Stevo Akkerman doet in zijn Trouw-column Hele en halve fascisten op de Forum-partijborrel van 23 september 2019, gaat dezelfde richting op.

Zijn academische verantwoordelijkheid neemt hij toch al weinig serieus. Een aantal academici hebben onder de titel Hoe Chris Aalberts onzin produceert over onderzoek naar sociale media en politiek (Stuk Rood Vlees, 2013) zich moeten verweren tegen een schrijfsel van Aalberts.

Voor wie de moeite neemt om het proefschrift van Aalberts op te zoeken, zal al snel ontdekken dat noch een diepgaand filosofische, noch een grondige statistische aanpak aan Aalberts besteed zijn. Hij speelt vooral met losse casussen (diepte-interviews) en woordduidingen (focusgroepen). Kort gezegd: een woordenbrij. Dat verklaart misschien ook wel zijn angst voor “enge” boeken.

Chris Aalberts ziet misschien wel wat in openbare boekverbrandingen. Wie deed dat ookalweer eerder?

Duiden. Hij nam “culturele oorlog” letterlijk. Suggestief: “Dan moet je misschien eens nadenken wat het nog meer kan betekenen.” Dat ik in mijn stukje de culturele oorlog van een linkje voorzag naar een artikel waarin dat culturele verschijnsel wordt uitgelegd, dat zal deze “topjournalist” wel ontgaan zijn. Alle culturele argumenten zijn ’m ook ontgaan, of doelbewust genegeerd. Ik kan me bijna niet voorstellen dat hij het begrip “culturele oorlog” niet kent. Al sinds de jaren ’60 zijn de cultuuroorlogen of “culture wars” een bekend thema. Maar misschien is hij ook oprecht onbekend met deze belangrijke ontwikkeling sinds de jaren zestig, en denkt hij daardoor aan een oorlog met tanks en straaljagers. Bij Aalberts weet je dat soort dingen nooit zeker.

Misverstanden had hij kunnen oplossen door als journalist hoor en wederhoor toe te passen, maar in plaats daarvan werd ik dus preventief geblokkeerd. Onderwijst hij dat ook aan zijn studenten?

Aalberts flikt hetzelfde bij Shashi Roopram

Wat zoekwerk levert op dat dit gedrag structureel van aard is. Chris Aalberts praktiseert keer op keer spindoctoring en framing, onder het mom van “onafhankelijke journalistiek”. Uitspraken van Baudet worden door hem als contextloos fascistisch gecategoriseerd. Zelfs Vaclav Klaus moet het ontgelden. Een overzicht werd in 2019 gegeven door Robert Bor in een twitterdraadje.

KAFKA, AFA, antifa; de zwarthemden van extreemlinks ↢ vorige ↤ overzicht ↦ volgende ↣ Huub Bellemakers, campagneman voor GroenLinks

Overzicht