Eindelijk ben ik dan ontmaskerd – integere onderzoekers en journalisten hebben ontdekt dat ik een actieve neonazi ben, een Hitleraanhanger, en ga zo maar door. Kijk zelf maar:

Chris Aalberts heeft het niet zo op het FvD.
Huub Bellemakers is actief voor GroenLinks.
Een poging om Ongehoord Nederland te beschadigen.

Het is een effectieve methode. Schilder mij af als zowat de gevaarlijkste nazi sinds de Tweede Wereldoorlog. Zo krijg je wel een vies luchtje aan personen en organisaties die naar mijn werk refereren. Dat heet ook wel guilty by association. In dit geval gaat het nog een stapje verder omdat het ook nog eens een associatie is die op een smerige manier wordt geconstrueerd.

Dit soort tweets komen dan ook meestal nadat ik een opinie-artikel of onderzoek gepubliceerd heb. Het is vermoeiend om inhoudelijk op mijn teksten in te gaan; het is gemakkelijk om via framing, emotie en beeldvorming zowel mij, alsook degene die mij refereert of interviewt, alsook de inhoudelijke argumenten zelf aan te vallen. En dat alles zonder het over de inhoud te hoeven hebben. Inhoud zoals een analyse over het stikstofbeleid, boeren, en een onderzoek naar de stikstof brondata, en een positie in het huidige politiek-culturele schisma.

Chris Aalberts en Huub Bellemakers zijn dan ook mensen uit de communicatiehoek. Zonder kennis van data-analyse, dieptepsychologie, programmeermethoden, medische zaken, historie e.d. moeten ze in een competitieve markt overleven door meningen te “duiden”, of beter gezegd door de emotie te bespelen. Daar zijn ze goed in.

Hun methode is effectief om het debat en het vrije onderzoek dood te slaan. Door op de man te spelen, en niet op de bal, kun je onwelgevallige argumenten uit het debat weren. Niet wat er gezegd wordt, maar wie het zegt; de modus operandi van veel moderne politici en journalisten.

Het klopt trouwens dat ik rond 1998 op een Stormfront mailinglist (discussie per email) actief was. Ik heb meegedaan en contact gehad met de meest uiteenlopende soorten clubs en mensen, zelfs behoorlijk linkse, maar bij extreemlinks is het de sport om dan via cherry-picking er eentje uit te halen om iemand te beschadigen.

Laatst kreeg ik per email een vraag van een studente antropologie en journalistiek. Het was een netjes opgestelde vraag; ze wilde onderzoek doen naar de neonazi scene in Nederland. Door de manier waarop ik word weggezet dacht ze uiteraard dat ik tot die scene zou behoren. Er schijnt iets te bestaan zoals Stormfront Nederland. Ik was onbekend met het bestaan van die club tot me gevraagd werd of ik daarbij zat.

Vrienden en onbekenden stelden me vragen. Bewonder je Hitler? Klopt het allemaal wat ze over je zeggen? Ben je een Stormfronter? Een korte uitleg volstaat meestal, vooral als ze me al persoonlijk kennen. Maar het geeft wel aan hoe het spel gespeeld wordt.

De situatie is zoals die is. Sommige mensen durven mijn werk niet te delen of te refereren uit angst voor deze linkse terreur; uit angst om zelf het slachtoffer te worden van framing. Dat kun je laf noemen – dat is het ook – en met laf gedrag is nog nooit een eerlijke zaak gewonnen. Maar hier heb ik ook zelf een verantwoordelijkheid. Ik zal mensen die naar mijn werk refereren de openheid moeten geven waar ze recht op hebben, en ook een middel moeten geven om bij kwaadaardige framing te verwijzen naar mijn eigen verklaring over de zaak.

Dat heb ik tot nu toe niet gedaan, omdat ik niet wens te dansen naar de pijpen van dit soort trollen. Het is niet zo dat ik bij elke beschuldiging meteen in de houding spring. De bal moet gekaatst worden – de bal moet terug naar de afzender. Wie is de afzender? Ik zal de achtergronden beschrijven van de personen en organisaties die in bovenstaande tweets zo hun best doen om mij te beschadigen en het open debat te smoren door karaktermoord te plegen.

Als ik met anonieme accounts en schuilnamen had gewerkt, had ik misschien minder last gehad. Toch kies ik daar niet voor. In dit uitvoerige artikel – op mijn weblog gepubliceerd als een serie blogposts – zal ik eerst mijn eigen achtergrond en politieke ontwikkeling uit de doeken doen. Hoe ben ik gevormd door boeken, ideeën, politieke stromingen en onderwijs? Hoe verhoudt mijn persoonlijkheid en afkomst zich daartoe? Daarna zal ik ingaan op de achtergronden van de mensen die op basis van antifa verhalen proberen mij de mond te snoeren.

Afsluitend zal ik beschrijven hoe het vrije debat door framing doodgeslagen wordt, hoe ik terugkijk op het hele gebeuren, en hoe ik er momenteel in sta.

🦌 U bent bij het eerste artikel. ↢ vorige ↤ overzicht ↦ volgende ↣ Deel 1: Van mieren naar Stormfront and back again

Overzicht