Furor Teutonicus

De naam van mijn weblog is een verwijzing naar de furie van de Teutonen, een Germaanse stam die het de Romeinen nog behoorlijk moeilijk hebben gemaakt en een grote vrijheidsdrang hadden. Later ging Furor Teutonicus symbool staan voor de vrijheidsdrang van alle noordelijke stammen. Dit is een oude wortel van onze vrijheid, afkomstig van onze verre voorouders, een element dat niet boog voor de tirannie en overheersingsdrang van Rome, de stad die later in de geest van de oude Keizers weer het fascisme zou laten ontstaan.

De noordelijke stammen overwonnen Rome en werden er de erfgenamen van. Het was een gevaarlijke erfenis. Dr. Jan de Vries, vertaler van de Edda, heeft hierover een paar interessante opmeringen gemaakt in zijn boek De Germaansche oudheid (1930):

Eerst in de Middeleeuwen zien wij overal in het gebied der Germanen groote, krachtige koninkrijken ontstaan, geschraagd door Romeinsche staatstheorieën en een naar universaliteit strevende kerk; dan eerst zien wij Germaansche vorsten bevangen door den rampzaligen waan, dat zij de erfgenamen van de Romeinsche caesaren waren. [p.97]

Dat leidt ons naar het fascisme en naar het latere idee van de ever closer union van de Europese Unie:

Hem [de Germaan] past het beste een staatsgezag, dat althans den schijn van vrijheid bewaart. Daartegenover is allen Romaanschen volkeren de staatsidee van Rome in het bloed gevaren. Hier vinden wij telkens weer opkomen het streven naar sterk gecentraliseerde regeeringsvormen waarin het hoogste gezag zich het recht toekent tot in de geringste zaken haar macht te doen gevoelen. Het imperialisme van Rome, het absolute koningschap van Lodewijk XIV, de straffe staatsorganisatie van Napoleon, de staatstheorie van het fascisme zijn alle uitingen van deze zelfde centripetale neiging in het staatsbestuur. […] Dergelijke tegenstellingen wijzen op een ingeboren verschil van geestelijken aanleg. […] Waar Germanen en Romanen elkander ontmoeten, liggen de slagvelden van Europa. [p.310]

Landculturen en zeeculturen verschillen van elkaar. De vrije mentaliteit van de volkeren rondom de Noordzee heeft me altijd aangesproken. Scheepvaart, handel, avontuur, vrijheid, durf; dat hadden we, maar we waren ook zuinig op ons eigen landje. Laten we dat niet opofferen aan links-fascistische wanen over een sterk gecentraliseerd Europa, of aan een oeroborische incest waarbij we onszelf laten samensmelten met een denkbeeldige eenheid in ontkenning van het “vele” waarvoor we de verantwoordelijkheid dragen voor het unieke en eigene van onszelf.

Oude vergeten dromen komen soms weer terug. De oude eenogige jager laat zijn raven en wolven momenteel op de Veluwe los. Er ligt nu glasvezel en ik typ dit document in Markdown opmaak met een mechanisch toetsenbord op mijn computer die draait op Arch Linux. Ergens tussen oud en nieuw is de bureaucratische onttoverde wereld van het heden, een rare wereld die behagen schept in zelfvernietiging, een wereld waar ik me maar niet in thuis kan voelen. Tussen Urd en Skuld ligt dat Verdandi, de wereld van het nu in wordende, waar de furor teutonicus zegt dat we niet moeten vluchten van maya, maar onbevangen het vuur brandend moeten houden.

Zie ook de uitleg op mijn weblog.

De informatiesamenleving ↢ vorige ↤ concepten ↦ U bent bij het einde gekomen! 🥳